مقایسه فرایند های ارزیابی کنارآمدن و ارزیابی تهدید در پیش بینی قصد و رفتارتغذیه ای پیشگیری کننده از سرطان در مادران مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی شهر یزد

مقدمه: فرایند میانجی شناختی ارزیابی تهدید در تئوری انگیزش محافظت رفتارهای ناسازگارانه را ارزیابی می کند و سازه های آن شامل حساسیت، شدت و پاداش های درک شده درونی و بیرونی می باشد. فرایند میانجی شناختی ارزیابی کنارآمدن که توانایی مقابله و دفع خطر تهدید شده را ارزیابی می کند، شامل سازه های خودکارآمدی، کارآمدی پاسخ و هزینه درک شده می باشند هدف مطالعه حاضر مقایسه ارزیابی کنارآمدن و ارزیابی تهدید در پیش بینی قصد و رفتار تغذیه ای پیشگیری کننده از سرطان در مادران شهر یزد می باشد.   روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی به روش مقطعی، 220 نفر از مادران مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر یزد مورد مطالعه قرار گرفتند. این افراد به روش تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه ای با روایی و پایایی قابل قبول بود. پرسشنامه شامل اطلاعات دموگرافیک، سازه های فرآیند ارزیابی کنارآمدن و تهدید، به انضمام قصد و رفتار تغذیه ای پیشگیری کننده از سرطان بود که به صورت خود گزارش دهی تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با کمک نرم افزار16 spss و آزمونهای آماری anova ، ضریب همبستگی و linear regression analysis انجام شد.   یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که فرایند ارزیابی تهدید با قصد و رفتار تغذیه ای پیشگیری کننده از سرطان همبستگی منفی و فرایند ارزیابی کنار آمدن با قصد و رفتار تغذیه ای پیشگیری کننده از سرطان همبستگی مثبت و معناداری در سطح01/0 داشتند. میزان پیش بینی قصد رفتار تغذیه ای پیشگیری کننده از سرطان توسط ارزیابی تهدید و ارزیابی کنارآمدن 4/28% بود که تنها فرآیند ارزیابی کنارآمدن پیش بینی کننده معناداری بودند. (05/0 > p )   نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان می دهد که فرآیند میانجی شناختی ارزیابی کنارآمدن در پیش بینی قصد و رفتار تغذیه ای پیشگیری کننده از سرطان موفق تر بوده است، لذا با کاستن هزینه درک شده و بالا بردن کارآمدی پاسخ و خودکارآمدی با هدف تسهیل پذیرش رفتارتغذیه ای مناسب می تواند به عنوان یک اصل در آموزش مورد توجه قرار گیرد.